“Ik sta hier in een soort aquarium hè,” lacht Alex Sloots, sinds 2013 eigenaar van visboetiek Emous aan de Dirk de Derdelaan. “Vanuit de winkel, op de kop van de parkeerplaats, kan ik alles goed overzien. En ja, er gebeurt weleens wat. Net als in zo veel wijken in Nederland. Maar veel misstanden hebben vaak niets met de bewoners zelf te maken. Hier wonen zát leuke mensen. We houden het hier niet voor niets al zo lang uit. Het stempel probleemwijk vind ik onterecht.”
Visboetiek Emous is al veertig jaar een begrip in de Westwijk. Alex: “Mijn ouders begonnen in 1976 met een vaste viskraam op het Emous in Vlaardingen Ambacht. Tot daar in 1984 werd gestart met woningbouw en ze van de gemeente een aantal andere standplaatsen kregen toegewezen. Omdat ze naar verhouding veel klanten uit de Westwijk hadden, kozen ze voor deze plek op de Dirk de Derdelaan. Eerst met een kraam naast de huidige winkel en sinds 1995 met hun eigen visboetiek. Helaas overleed mijn vader vijf weken na de opening en stond mijn moeder er alleen voor. Maar zei ze: ‘Ik ben er aan begonnen en wil het ook afmaken.’” Weer die gulle lach: “Dat is haar aardig gelukt, pas op haar 79ste, in 2020, is ze definitief gestopt met werken.
Weet wat er speelt in de wijk
Hoe ík de Westwijk zou omschrijven? Als een levendige, multiculturele wijk met veel voorzieningen, veel jonge gezinnen en gelukkig ook weer een supermarkt in ons winkelgebied. Zelf ben ik opgegroeid in Ambacht, de Westwijk ken ik door onze klanten. Jong en oud, geboren Westwijker, Vlaardinger en nieuwkomer, iedereen komt hier een visje halen. Om de wijk beter te leren kennen, brachten we in onze beginjaren zelf onze folders rond. Dan zie je waar je klanten wonen. De buurten waar bewoners elkaar kennen, de straten waar het een puinzooi is, de plekken waar jongeren samenkomen. Die verschillen, dat is waar ik dan gelijk ook nieuwsgierig naar ben.
Want hoe ontstaat een hangplek? Weet jij het? Veel bestuurders helaas niet, kan ik je vertellen. En daar zit ‘m veel meer het probleem. Als beleidsmaker, als wijkagent: je moet weten wat er gebeurt in je wijk. En waaróm. Laat je gezicht zien, maak een praatje en luister naar bewoners en ondernemers. Ook zonder melding, vechtpartij of overval. Zo kun je onderliggende problemen aanpakken.
Fatsoenlijk onderhoud
Ambtenaren weten mij trouwens wel te vinden, door de jaren heen heb ik er een aantal over de vloer gehad. Vooral als er iets gaande was in de wijk of als ik had gereageerd op een plan of actie. Zo had ik ooit een ambtenaar uitgenodigd om te laten zien hoe mijn stoep er bij lag, de boel was enorm verzakt. Met een extra tree kwam er voor de tweede keer een tussentijdse oplossing zodat de winkel in elk geval goed bereikbaar bleef.
Natuurlijk ben ik blij dat er nu wél extra geld beschikbaar is en dit hele gebied binnenkort eindelijk wordt opgehoogd en opgeknapt. Dit stond wel tíen jaar geleden al op de agenda, het diepste punt moet nu meer dan een meter omhoog! Ik snap echt wel dat je als gemeente niet altijd alles kunt doen wat nodig is, maar met fatsoenlijk onderhoud voorkom je een hoop frustratie en irritatie bij bewoners en ondernemers.
“Een toegankelijke plek zonder opsmuk, een relaxte sfeer en betaalbaar voor iedereen. Dat vind ik belangrijk. En dat is wat past bij deze wijk.”
Toegankelijk en betaalbaar
Het hoeft niet luxe en chique, het gaat vooral om netjes en schoon. Dat is ook mijn motto voor onze winkel: een toegankelijke plek zonder opsmuk, goeie producten en voor iedereen betaalbaar. Het is altijd het doel van mijn ouders geweest en dat is ook waar ik voor sta. Dit is wat past bij deze wijk. Qua aanbod proberen we regelmatig nieuwe producten uit, meer gericht op jongeren. Naast haring, lekkerbek, paling en kibbeling, verkoop ik bijvoorbeeld ook zelfgemaakte vissoep, garnalenkroketten en complete maaltijden. Maar altijd voor een betaalbare prijs.
Mijn wens voor de wijk? Meer diversiteit in het winkelaanbod. Kleding en huishoudelijke apparatuur vind je hier niet, dat aanbod is de laatste jaren allemaal verdwenen. Je kunt hier nog geen theedoek kopen. En voor wie het aangaat: hou het netjes, knap op wat kapot is, weet wat er speelt en maak vaker een praatje.”
Tekst: Marleen Bos
Foto’s: Theo van Pelt
